اسفنج ها ساده ترین و قدیمی ترین جانداران پرسلولی می باشند. این موجودات فاقد هر گونه ساختار دفاعی مکانیکی هستند بنابراین برای حفظ بقا، در طی سالیان متمادی توانایی تولید متابولیت های ثانویه ی خود را به عنوان عامل دفاعی شیمیایی تکامل بخشیده اند. یکی از مهمترین کاربردهای متابولیت های ثانویه ی اسفنج ها، استفاده از ترکیبات شیمیایی با خواص بیولوژیک به عنوان دارو می باشد. در این تحقیق نمونه ای از اسفنج با نام علمی Dysidea pallescens از عمق 15 تا 20 متری جزیره هنگام توسط عملیات غواصی جمع آوری شد. سپس به منظور بررسی اثرات سیتوتوکسیک عصاره های دی اتیل اتری و متانولی آن با استفاده از آزمون XTT روی سلول های سرطانی اپیدرمویید دهان انسان (KB/ C152) و لنفوسیتی (HUT-78/ C185) انجام گردید. نتایج نشان داد که عصارۀ دی اتیل اتری و متانولی در غلظت 200 میکروگرم بر میلی لیتر و ترکیب تجاری سیتوتوکسیک سیکلوسپورین در غلظت 275 میکروگرم بر میلی لیتر از رشد بیش از 50 درصد سلول های لنفوسیتی جلوگیری می کند. عصارۀ دی اتیل اتری دارای در غلظت 325میکروگرم بر میلی لیتر، متانولی 375 میکروگرم بر میلی لیتر و ترکیب تجاری سیتوتوکسیک سیکلوسپورین برابر135 میکروگرم بر میلی لیتر از رشد 50 درصد سلول های اپیدرمویید دهان انسان جلوگیری می کند.