2024-03-29T00:00:23Z
https://isfj.areeo.ac.ir/?_action=export&rf=summon&issue=11649
مجله علمی شیلات ایران
1026-1354
1026-1354
1396
26
4
مطالعه تنوع، غالبیت و غنای گونهای خرچنگهای منطقه بین جزر و مدی حوضه ساحلی بندر بوشهر
عبدالرحیم
پذیرا
فرشاد
قنبری
فهیمه
عبدالحسینزاده
سعید
مغدانی
هانیه
ضیائیان نوربخش
این مطالعه با هدف بررسی شاخصهای تنوع، غالبیت و غنای گونهای خرچنگهای منطقه بین جزر و مدی حوضه ساحلی بندر بوشهر انجام گردید. 9 ایستگاه نمونهبرداری در ناحیه بین جزر و مدی انتخاب شد و نمونهبرداری با استفاده از پرتاب تصادفی کوادرات با ابعاد (25 × 25 سانتیمتر) در فصل گرم (شهریور ماه 1394) و سرد (دی ماه 1394) صورت گرفت. سپس نمونهها توسط فرمالین 10 درصد فیکس و به آزمایشگاه منتقل و شناسایی و شمارش گردیدند. همچنین خصوصیات فیزیکوشیمیایی آب از قبیل دما، pH، اکسیژن محلول و شوری نیز در هر ایستگاه اندازهگیری شد. شاخص تنوع با استفاده از فرمول شانون- وینر، شاخص غالبیت با استفاده از فرمول سیمپسون و شاخص غنای گونهای با استفاده از فرمول مارگالف مورد بررسی قرار گرفت. نمونههای شناسایی شده در این مطالعه جمعاً 13 گونه متعلق به 7 خانواده از 1 رده بودند. بیشترین گروههای شناسایی شده در فصول مورد مطالعه از خانوادههای Grapsidae، Porcellanidae و Xanthidae بود. نتایج آزمون آنالیز تجزیه واریانس یکطرفه (ANOVA) نشان داد که در بین ایستگاههای مختلف نمونهبرداری از نظر فراوانی گروههای خرچنگها اختلاف معنیداری وجود داشت (05/0>p)، اما بین فصول از نظر آماری اختلاف معنیداری وجود نداشت (05/0p>). همچنین نتایج نشان داد که بیشترین میزان شاخص تنوع گونهای شانون- وینر 916/1 در ایستگاه شماره 3 در فصل گرم، بیشترین میزان شاخص غنای گونهای مارگالف 454/4 در ایستگاه شماره 3 در فصل گرم و بیشترین میزان شاخص غالبیت گونهای 00/1 در ایستگاه شماره 1، 2 و 9 در فصل گرم اندازهگیری گردید. در انتهای این مطالعه میتوان نتیجه گرفت که تنوع خرچنگهای منطقه بین جزر و مدی حوضه ساحلی بندر بوشهر پایین بود.
تنوع گونهای
غالبیت گونهای
غنای گونهای
خرچنگ
منطقه بین جزر و مدی
بندر بوشهر
2017
10
23
1
12
https://isfj.areeo.ac.ir/article_113887_e65c983769474672c15623ae5014156f.pdf
مجله علمی شیلات ایران
1026-1354
1026-1354
1396
26
4
بررسی آسیبشناختی بخش پیشین روده بچه ماهیان تازه به تغذیه افتاده قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) تغذیه شده با سطوح مختلف HUFA و PUFA (C18) جیره غذایی
سعید
حاجینژاد
احمد
ایمانی
فرزانه
نوری
کوروش
سروی مغانلو
عدم توازن در تغذیه اسیدهای چرب، حتی برای مدت کوتاه میتواند کارایی لاروها را دستخوش تغییر سازد. در این مطالعه اثر سطوح مختلف اسیدهای چرب HUFA و PUFA (C18)جیره غذایی بر بافت روده لاروهای تازه به تغذیه افتاده ماهی قزلآلای رنگین کمان بررسی شد. برای این منظور سطوح مختلف HUFA (صفر، 5/0، 1 و 2 درصد) در سطح 20 درصد PUFA (آزمایش نخست) و سطوح مختلفPUFA (10، 30،20 و40 درصد) در سطح 8 درصد HUFA (آزمایش دوم) در جیرههای غذایی آزمایشی ایجاد و به تغذیه لاروها رسید. مدت زمان انجام آزمایش شش هفته بود. در پایان آزمایش، از هر تیمار بصورت تصادفی شش عدد ماهی انتخاب و قسمت آغازین روده کوچک آنها برای مطالعات بافت شناسی جدا گردید. با توجه از همگسیختگی و ریزش اپیتلیوم و حضور واکوئلهای چربی انتروسیتهای بخش پیشین روده بچه ماهیان قزل آلای رنگین کمان، می توان چنین بیان نمود که هرگاه میزان PUFA جیره غذایی 20 درصد باشد، برای جلوگیری از آثار نامطلوب چنین افزایشی (عموما به دلیل جایگزینی روغن ماهی با منابع ارزانقیمت گیاهی) سطح HUFA جیره غذایی باید افزایش یابد و بهترین میزان آن در این مطالعه 2 درصد برآورد گردید. همچنین در آزمایش دوم (سطح HUFA 8 درصد چربی جیره غذایی)، با افزایش سطح PUFA تا 40 درصد چربی جیره غذایی، شاخصهای بافتی بهبود یافت. علاوه بر این، کمترین تعداد سلولهای جامی و در نتیجه بیشترین تعداد سلولهای جاذب در تیمارهای 3 و 6 قابل مشاهده بود. نتیجه آنکه در گروههای تغذیه شده با جیره غذایی حاوی 20 درصد PUFA و 2 درصد HUFA یا 40 درصد PUFA و 8 درصد HUFA، تعداد واکوئلهای چربی کمترین بوده و اپیتلیوم طبیعی در بافت روده قابل مشاهده بود.
روده پیشین
HUFA
PUFA (C18)
بچه ماهیان تازه به تغذیه افتاده
Oncorhynchus mykiss
2017
10
23
13
23
https://isfj.areeo.ac.ir/article_113896_f6be7a00c1a0794e1296bc543b5765ef.pdf
مجله علمی شیلات ایران
1026-1354
1026-1354
1396
26
4
مقایسه پارامترهای کیفی آب رودخانههای صمصامی و دیناران با استانداردهای کیفی آب برای پرورش ماهی
محسن
باقری
مجید
فرزان
محمدعلی
طالبی
مرتضی
کرمی
پرویز
منصوری
کیفیت آب رودخانههای صمصامی و دیناران در استان چهارمحال و بختیاری در سال 1393 مورد ارزیابی قرار گرفت. برای هر رودخانه 7 ایستگاه در نظر گرفته شد. از هر ایستگاه به طور ماهیانه (اردیبهشت تا مهر) نمونهبرداری شد و نمونهها برای تعیین میزان نیتریت، آمونیوم، فسفات محلول، BOD5، COD، TSS، TDS، Cu، Zn، Hg، کلرور، سموم ارگانوفسفره، pH، مالاشیت گرین و EC تحت شرایط استاندارد به آزمایشگاه منتقل شدند. در رودخانههای تحت مطالعه، فسفات محلول بالاتر از مقدار استاندارد بود (05/0>p). در مورد تمامی پارامترهای اندازهگیری شده روند افزایشی از ایستگاه اول تا ایستگاه آخر وجود داشت. میزان BOD5 و COD بجز در تعداد معدودی از ایستگاهها، پایینتر از مقدار استاندارد (0001/0>p) یا در حد استاندارد بود. در ایستگاههای آخر رودخانههای تحت مطالعه مقداری مالاشیت گرین وجود داشت (002/0>p). سایر پارامترها در آب هر دو رودخانه، پایینتر از میزان استاندارد قرار داشتند (05/0>p). بطور کلی، آب دو رودخانه از کیفیت مطلوبی برخوردار است اما، گسترش مزارع جدید پرورش ماهی، مستلزم کنترل میزان فسفات، نیتریت و مالاشیت گرین میباشد.
ماهیان سردآبی
کیفیت آب
آلودگی
رودخانه
2017
10
23
25
35
https://isfj.areeo.ac.ir/article_113897_b3593f53273295f6de32df8d07f01bc6.pdf
مجله علمی شیلات ایران
1026-1354
1026-1354
1396
26
4
بررسی برخی از فراسنجههای زیستی ماهی گوازیم دم رشتهای (Nemipterus japonicus) در سواحل خلیج فارس (استان بوشهر)
مصطفی
رمضانپور بیجائیه
عالی
حسینی
امین
اوجیفرد
اکبر
عباس زاده
ماهی گوازیم دم رشته ای (Nemipterus japonicus) یکی از گونههای مهم تجاری ماهیان در آبهای خلیج فارس میباشد. پارهای از مهمترین ویژگیهای جنسی و تغذیهای ماهی گوازیم دم رشته ای صید شده از آبهای سواحل خلیج فارس (استان بوشهر) از شهریور 1391 تا شهریورماه 1392 مورد بررسی قرار گرفت. از 315 ماهی مورد بررسی تعداد 101 عدد نر، 184 عدد ماده و 30 عدد از آنها به علت نارس بودن، جنسیت نامشخص داشتند. دامنه طولی (TL) آنها از 20 تا 36 سانتیمتر با میانگین (±انحراف معیار) 9/215/28 سانتیمتر برای مادهها و 6/20 تا 40 سانتیمتر با میانگین (±انحراف معیار) 1/448/31 سانتیمتر برای نرها تعیین شد. همچنین حداقل و حداکثر طول مشاهده شده به ترتیب 20 (ماده) و 40 (نر) سانتیمتر ثبت شد. وزن مادهها از 98 تا 303 گرم با میانگین (±انحراف معیار) 8/306/172 گرم و نرها از 100 تا 380 گرم با میانگین (±انحراف معیار) 76/721/242 گرم بود. میانگین ضریب چاقی برای نرها 07/0±80/1 و برای مادهها 09/0±86/1 محاسبه شد. میانگین طول نسبی روده برای تمام نمونهها 91/0 بود. شدت تغذیه با اندازهگیری شاخص معدی در ماههای مختلف نمونهبرداری محاسبه شد. بیشترین تعداد معدههای پر با میزان 85% در مرداد ماه و کمترین تعداد با میزان 12/28% در فروردین ماه مشاهده شد.از مجموع 315 معده مورد بررسی، تعداد 122 عدد خالی و 193 عدد پر تشخیص داده شدند. در میان معدههای پر بررسی شده، خرچنگ با 56 درصد بیشترین میزان را در رژیم غذایی این ماهی داشت، در حالیکه ماهی (27 درصد)، میگو (17 درصد)، پلیکت (8 درصد)، ماهی مرکب (4 درصد)، لابستر (2 درصد) و هشت پا (1 درصد) سایر طعمههای غذایی این ماهی را تشکیل میدادند. تغییرات شاخص گنادی (GSI) در طول دوره نمونهبرداری ماهیان ماده از بهمن تا فروردین روند صعودی و پس از آن روند نزولی نشان داد. تغییرات شاخص کبدی (HSI) ماهیان گوازیم دم رشته ای نر و ماده با یکدیگر مشابه و با تغییرات GSI در ماهیان نر و ماده نیز منطبق بودند. نتایج حاصل نشان داد که این ماهی دارای شدت تغذیه نسبتاً پرخور بوده و سختپوستان غذای اصلی و ماهی و نرمتنان غذای فرعی این آبزی را تشکیل میدهند.
خلیج فارس
گوازیم دم رشتهای
تغذیه
شاخص رسیدگی جنسی
شاخص کبدی
2017
10
23
37
46
https://isfj.areeo.ac.ir/article_113898_0d0ac891ca970569bd88c317f0da8f66.pdf
مجله علمی شیلات ایران
1026-1354
1026-1354
1396
26
4
جداسازی و شناسایی سیست Dunaliella salina (Chlorophyceae) از رسوبات ساحلی لیپار (دریای عمان) با استفاده از آنالیز مولکولی
گیلان
عطاران فریمان
پروین
صادقی
رقیه
شیرزایی
تهنشین میشوند و تحت شرایط مساعد مجدداً شکوفا شده و به ستون آب برمیگردند. بمنظور شناسایی دقیق مورفولوژی، گونههای فیتوپلانکتون در دو مرحلهی سیست و متحرک بررسی گردیدند زیرا برخی از سیستهای مشابه به فیتوپلانکتون متفاوتی تبدیل میشوند. هدف از این تحقیق، کشت سیستهای موجود در رسوبات خلیج چابهار منطقه لیپار و شناسایی نمونههای شکوفا شده میباشد. رسوبات از منطقه لیپار در سال 1394 توسط Ekman Grab با سطح جمع کنندگی 225 سانتیمتر مربع جمعآوری گردید. سیست زنده گرد ناشناخته بصورت انفرادی از رسوبات جداسازی شد و در فایکولب در شرایط کاملاً استریل بصورت جداگانه تحت شرایط 12 ساعت روشنایی و 12 ساعت تاریکی در درجه حرارت °C1±25 در محیط کشت F2، کشت داده شدند. بررسی مورفولوژی گونه شکوفا شده نشان داد که سیست جدا شده متعلق به گونه Dunaliella salina میباشد. جهت تائید شناسایی استرین خالص حاصل از کشت سیست موردنظر، استخراج DNA و سپس واکنش زنجیرهای پلیمراز (PCR) انجام گردید. توالی ژنی گونه D. salina با توالی ژنی گونههای مشابه از بانک ژن مقایسه گردید. بررسی مولکولی و فیلوژنی گونه نشان داد که گونه شکوفا شده از نظر توالی نوکلئوتیدی بیشترین شباهت را با گونه D. salinaدارد. همچنین، این مطالعه نشان داد که گونه D. salina از سواحل جنوب ایران توانایی تولید سیست را دارد.
Dunaliella salina
سیست
فیلوژنی
رسوبات
سواحل جنوب ایران
2017
10
23
47
55
https://isfj.areeo.ac.ir/article_113922_12e248c26ba8aa3478cfc81d39477b86.pdf
مجله علمی شیلات ایران
1026-1354
1026-1354
1396
26
4
تغییرات شاخصهای اکسایشی چربی و ترکیب اسیدهای چرب فیله نمک سودشده ماهی آمور Ctenopharyngodon idella تحت تاثیر انواع روشهای پخت
مسعود
هدایتیفرد
سید محمد
میری
تغییرات چربی و اسیدهای چرب غیراشباع فیله نمکسود ماهی آمور تحت تاثیر روشهای مختلف پخت بررسی شد. برای این منظور فیلههای خام، نمکسود شده (با 24 درصد نمک خشک) و پختهشده (سرخ شده، آبپز، حرارت مایکروویو و کباب شده) مورد ارزیابی کیفی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که هم نمکسود کردن و هم سرخکردن موجب افزایش میزان چربی شد (p<0.05)، تمامی روشهای پخت موجب افزایش شاخصهای اکسایشی چربی شدند، اما سرخ کردن موجب بالاترین افزایش ارزش پراکساید (با 66/4 PV meqO2/kg) و کمترین افزایش تیوباربیتوریک اسید (با 525/0 TBA mgMDA/Kg) گردید و پختن با مایکروویو بالاترین اسیدهای چرب آزاد (99/1% FFA) را تولید نمود. همچنین طی فرآیند نمکسود کردن اسیدهای چرب غیراشباع (UFA)، چندغیراشباع (PUFA) و مجموع ω-6 افزایش یافتند اما مجموع اسیدهای چرب بلندزنجیره EPA+DHA و نیز شاخص غیراشباعیت (PI) کاهش یافتند (p<0.05) که بیانگر اثرات نمک روی این شاخصها بود، درحالیکه روی ω-3 بیتاثیر بود (p>0.05). از طرف دیگر دربین روشهای مختلف پخت، سرخکردن موجب کاهش شدید اسیدهای چرب اشباع (SFA) از 79/29 به 93/22 % و برعکس افزایش قابل توجه UFA از 57/55 به 16/71 % شد که می تواند ناشی از نفوذ نوع روغن مایع مصرفی به درون بافت ماهی باشد. سرخ کردن همچنین میزان ω-6 را (18/16 به 13/36 %) افزایش داد (p<0.05) ولی روی ω-3 بیاثر بود. تمام روشهای پخت به دلیل فرآیند حرارتی به شدت موجب افت شاخص PI گردیدند (p<0.05). فقط آبپز کردن موجب کاهش ω-3 فیله نمکسود (از 15/2 به 44/1 %) شد (p>0.05). همچنین فرآیند پخت با مایکروویو موجب کاهش اسیدهای چرب PUFA و نیز شاخص PI گردید، ولی روی سایر ترکیبات مهم "فیله نمکسود آمور" تاثیری نداشت و در نهایت کباب کردن نیز بدون تاثیر روی اسیدهای چرب UFA، PUFA، ω-3 و حتی ω-6، صرفا موجب کاهش معنیدار مجموع اسیدهای چرب EPA+DHA (از 06/1 به 49/0%) گردید (p<0.05). با این حال هیچیک از روشهای معمول پخت ماهی، موجب فساد کیفی چربی نشدند.
اسیدهای چرب چندغیراشباع
روشهای پخت
ماهی آمور
نمکسود
2017
10
23
57
72
https://isfj.areeo.ac.ir/article_113923_8e605032d94ebd7ed92ec36388e495d3.pdf
مجله علمی شیلات ایران
1026-1354
1026-1354
1396
26
4
ارزیابی ریسک زیستمحیطی فعالیت مراکز تولید میگوی عاری از بیماری خاص ارزیابی ریسک زیستمحیطی فعالیت مراکز تولید میگوی عاری از بیماری خاص
خسرو
آئین جمشید
آرش
حق شناس
این مطالعه بخشی از طرح کلان ملی و فناوری " کسب و انتقال دانش فنی برای تولید میگوی عاری از بیماری خاص و قطع وابستگی به محصولات خارجی" بود که باهدف ارزیابی و تحلیل ریسک کلیه مراحل تولید میگوی عاری از بیماریهای خاص (Specific Pathogen Free) شامل؛ مولدسازی، تکثیر لارو، پرورش میگو، تغذیه و کیفیت آب، تعیین الگوی پایش پیامدها، تعیین راهکارهای مدیریت و کنترل پیامدها از فروردین سال 1391 تا شهریور 1393 در ایستگاه تحقیقاتی بندرگاه و ایستگاه تحقیقاتی خلیجفارس، متعلق به پژوهشکده میگوی کشور، واقع در شهر بوشهر انجام گردید. شناسایی و غربالگری ریسکهای پروژه از روش صورت ریز پرسشنامهای و کمی سازی ریسکها بر اساس روش تجزیهوتحلیل جنبه زیستمحیطی و اثر آن، 2(EA)، استفاده شد. براساس نتایج این مطالعه تعداد عوامل خطر شناسایی شده در ایستگاه تحقیقاتی بندرگاه 15 مورد بود در صورتیکه این تعداد در ایستگاه تحقیقات میگوی SPF خلیج فارس 13 مورد برآورد گردید . تعداد بیشتر عوامل خطر در ایستگاه بندرگاه نسبت به ایستگاه خلیج فارس میتواند بدلیل سطح پائینتر ایمنی زیستی ایستگاه بندرگاه، ساختار فیزیکی فضا ها، قدمت آن و وجود دو کانون احتمالی بروز آلاینده ها، نیروگاه اتمی بوشهر و اسکله صیادی بندرگاه، در نزدیکی این ایستگاه باشد. بالاترین عدد اولویت جنبه (APN) محاسبه شده در ایستگاه بندرگاه 42 بود درصورتیکه بیشترین مقدار عددی اولویت جنبه در ایستگاه خلیج فارس 30 بود. نتیجه این تحقیق نشان می دهد که سطح خطر در ایستگاه خلیج فارس پائینتر از سطح آن در ایستگاه بندرگاه است. بیشترین احتمال خطر در هر دو ایستگاه تحقیقاتی مورد بررسی مربوط به انتقال عوامل بیماریزا ناشی از تغذیه میگوها و آلودگی آب ورودی می باشد.
ارزیابی ریسک زیستمحیطی
میگو
عاری از بیماری خاص
بوشهر
2017
10
23
73
81
https://isfj.areeo.ac.ir/article_113924_cc475c18b96b3d8fd6e72d90255ef8ca.pdf
مجله علمی شیلات ایران
1026-1354
1026-1354
1396
26
4
تعیین میانگین صید بر واحد سطح (CPUA) و زیتوده ترکیب صید آبزیان ترال کف در آبهای استان سیستان و بلوچستان
رضا
عباسپور نادری
سید یوسف
پیغمبری
تورج
ولی نسب
رسول
قربانی
در این مطالعه میزان زیتوده، CPUA، پراکنش و ترکیب صید آبزیان ترال کف دریای عمان (سواحل استان سیستان و بلوچستان) براساس آمار و اطلاعات جمعآوری شده درگشت تحقیقاتی سال 1395 با استفاده از کشتی فردوس 1 مورد بررسی قرار گرفت. کل منطقه مورد بررسی به 5 منطقه با حروف M تا Q و 4 زیر منطقه با لایه عمقی 20-10، 30-20، 50-30 و 100-50 متر تقسیم شدند و در مجموع 92 ایستگاه به صورت تصادفی انتخاب گردید. مقدار زیتوده و CPUA به روش مساحت جاروب شده محاسبه شده و نقشه پراکنش آبزیان ترسیم گردید. بررسی حاضر نشان داد که مناطق M (بیاهی تا خور گالک) و Q (بریس تا گواتر) از وضعیت صید مناسبتری برخوردار بودند. همچنین لایه عمقی 20-10 متر دارای کمترین مقدار CPUA و زیتوده آبزیان تجاری، غیرتجاری و کل بود. مقدار زیتوده لایه عمقی 100-50 متر حدود 1/4 برابر لایه عمقی20-10 متر محاسبه گردید. بیشترین مقدار CPUA کل آبزیان، کفزیان تجاری و کفزیان غیرتجاری به ترتیب در مناطق M، Mو Q مشاهده شد. پراکنش آبزیان کفزی تجاری با تراکم بالا بیشتر در غرب ولی آبزیان غیرتجاری در شرق سواحل استان سیستان و بلوچستان مشاهده شد. نتایج این مطالعه میتواند در مدیریت بهرهبرداری از ذخایر کفزیان دریای عمان مورد استفاده قرار گیرد.
صید بر واحد سطح (CPUA)
پراکنش
ترکیب صید
زیتوده
دریای عمان
2017
10
23
83
93
https://isfj.areeo.ac.ir/article_113925_2a5c3835cc26262d0f92ea5fd12ab5f2.pdf
مجله علمی شیلات ایران
1026-1354
1026-1354
1396
26
4
پراکنش زمانی و مکانی مروزئوپلانکتون Ilyoplax frater در آبهای ساحلی و مصبی بوشهر- خلیج فارس
زهره
مخیر
رضوان
موسوی ندوشن
مهناز
ربانیها
محمدرضا
فاطمی
شهلا
جمیلی
در تحقیق حاضر پراکنش و تراکم مرحله لاروی خرچنگ گرد Ilyoplax frater (خانواده Ocypodidae) درآبهای ساحلی و خوریات و نواحی ساحلی و مصبی بوشهر( شامل 6 ایستگاه خوریات رمله، دوبه، شیف و لشکری، خورمصب فراکه و ایستگاه دریایی) مورد بررسی قرار گرفت. نمونهبرداری طی دوره زمانی خرداد ماه 1394 لغایت فروردین ماه 1395 هر دو ماه یکبار انجام گرفته است. پارامترهای محیطی شامل شوری، دما، pH، شفافیت و کلروفیل آ اندازهگیری و ثبت شد. بیشترین تراکم لارو I. frater درشهریور 1394(N/m340/2359±11974) و کمترین تراکم آن در دی 1394(N/m396/25±55/83) ثبت شد. همچنین بیشترین تراکم لارو این گونه درخور رمله(N/m305/2449±20/9796) و کمترین تراکم آن در خور مصب فراکه (N/m399/33±70/128) دیده شد. براساس آزمون DstLM (Distance Linear Model) مشخص گردید که مهمترین عوامل محیطی اثرگذار بر پراکنش I. fraterدر منطقه دما و شوری بوده است.
Ilyoplax frater
تراکم
پراکنش
نواحی ساحلی
بوشهر
2017
10
23
95
105
https://isfj.areeo.ac.ir/article_113926_238d3e07dc208409ce3beb40e0000e69.pdf
مجله علمی شیلات ایران
1026-1354
1026-1354
1396
26
4
بررسی وضعیت تغذیه گرایی آب های ساحلی استان هرمزگان با استفاده از مولفههای اصلی(PCA)
غلامعلی
اکبرزاده
محمدرضا
صادقی
لیلی
محبی نوذر
کیوان
اجلالی
محمد صدیق
مرتضوی
در مطالعه حاضر، برای طبقه بندی سطح تغذیه گرایی و شرایط کیفی آب از شاخص چند متغیره حاصل از آزمون مولفه های اصلی استفاده گردید. در این شاخص برای محاسبه میزان تروفی از چهار متغیر نیترات، نیتریت، آمونیاک و فسفات بعنوان عوامل غیر زنده جهت تولید زیتوده و کلروفیل a بعنوان شاخصی از میزان تولیدات فیتوپلانکتونی استفاده گردید. نمونه برداری از آب های ساحلی استان هرمزگان در ده ایستگاه به مدت دوازده ماه از فروردین تا اسفند درسال1391 صورت گرفت. کمترین میزان شاخص تروفی محاسبه شده در این تحقیق برابر با1/0 در ایستگا های 9 و10 و بیشترین آن برابر با 5/1 در ایستگاه 3 به ثبت رسید. در آب های نزدیک ساحلی مجاور شهر بندر عباس، شرایط تروفی در سطح یوتروف و دوراز ساحل شهر بندر عباس از حالت مزوتروف تا الیگو تروف ودر سایر مناطق در رتبه الیگوتروف بوده است. بر اساس آزمون خوشه بندی، تغییرات زمانی میزان شاخص تروفی به دو دوره زمانی اول(مزوتروف - الیگوتروف) و دوم(یوتروف - مزوتروف) تقسیم گردید. از نظر کیفیت آب، در بسیاری از ماه های مورد بررسی ، آب های ساحلی بندر عباس، در رتبه ضعیف(آلودگی بالا) تا متوسط و سایر مناطق در رتبه خوب بوده است. کاهش کیفیت آب در آب های نزدیک ساحلی بندرعباس به دلیل تاثیرات بالقوه ورود مواد مغذی ناشی از ورود فاضلاب های خانگی و شهری، به آب های ساحلی بوده است.
کیفیت آب
شاخص چند متغیره
تغذیه گرایی
مولفههای اصلی
استان هرمزگان
2017
10
23
107
117
https://isfj.areeo.ac.ir/article_113927_ea029aae64c2d64e0b58cf5168826b89.pdf
مجله علمی شیلات ایران
1026-1354
1026-1354
1396
26
4
تاثیر افزودن پودر میکروجلبک اسپیرولینا بر ترکیب اسیدهای چرب و اسیدهای آمینه پاستا
سید صابر
مستولیزاده
یزدان
مرادی
محمد صدیق
مرتضوی
عباسعلی
مطلبی
منصوره
قائنی
اسپیرولینا پلاتنسیس Spirulina platensisریز جلبک سبز- آبی با محتوای مواد مغذی منحصر به فرد و دارای اثرات تغذیهای و درمانی متعددی می باشد که در غنی سازی فراورده های غذایی مختلف بهکار گرفته شده است. اطلاعات درباره غنی سازی آرد گندم با پودر ریزجلبک اسپیرولینا پلاتنسیس جهت تولید پاستا بسیار اندک است. اثر افزودن پودر میکروجلبک اسپیرولینا پلاتنسیس در سطوح صفر، 25/0، 5/0، 75/0 و 1 درصد وزنی بر مقدار پروتئین به وسیله روش میکروکجلدال و چربی به روش سوکسله اندازه گیری شد.همچنین اثر این غنی سازی بر تغییرات اسیدهای آمینه و اسیدهایچرب به ترتیب به وسیله روش های کروماتوگرافی گازی (GC) و کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا (HPLC) اندازه گیری شد. نتایج نشان دادند که سطوح مختلف پودر میکروجلبک اسپیرولینا تاثیر معنی داری بر ویژگی هایشیمیایی پاستا داشت (0.05>p).بر اساس نتایج بدست آمده، سطوح مختلف پودر میکروجلبک اسپیرولینا تاثیر معنی داری بر برخی اسیدهای آمینه ضروری و برخی اسیدهای چرب غیراشباع پاستا داشت (0.05>p). با افزودن 25/0 درصد پودرمیکروجلبک اسپیرولینا پلاتنسیس به پاستا، ضمن دستیابی به محصول غنی شده به عنوان یک غذای فراسودمند، ارزش غذایی آن بهبود می یابد، ویژگیهای میکروبیولوژی محصول نهایی بر اساس استاندارد ملی ایران حفظ می شود و محصولی مورد پذیرش مصرف کنندگان ارائه میگردد.
پودر میکروجلبک اسپیرولینا پلاتنسیس
پاستا
غنی سازی
غذای فراسودمند
2017
10
23
119
130
https://isfj.areeo.ac.ir/article_113929_c07617948f9dfeec675a2f9f70cdb566.pdf
مجله علمی شیلات ایران
1026-1354
1026-1354
1396
26
4
بررسی دفاع آنتی اکسیدانی در مراحل مختلف رسیدگی جنسی در مولدین استرلیاد Acipenser ruthenus پرورشی
محمد
یونس زاده فشالمی
امیر پرویز
سلاطی
سعید
کیوان شکوه
یکی از مهمترین سیستم های دفاعی بدن جهت حفظ هومئوستاز بدن، دفاع آنتی اکسیدانی می باشد. در بررسی آنزیم های آنتی اکسیدانی در روند رسیدگی تخمدان در ماهی استرلیاد پرورشی، تعداد 24 عدد ماهی ماده مولد استرلیاد پرورشی در مراحل قبل از زرده سازی، زرده سازی، پس از زرده سازی و آترزی (هر مرحله 6 ماهی) جدا سازی و نمونه خون از آنها گرفته شد. تشخیص مرحله رسیدگی بر اساس بافت شناسی تخمدان انجام شد. فعالیت آنزیم های کاتالاز، سوپراکسیداز دیسموتاز، گلوتاتیون پروکسیداز و محتوای مالون دی آلدهید در سرم خون ماهی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد فعالیت آنزیم های کاتالاز و گلوتاتیون پروکسیداز در مرحله زرده سازی در مقایسه با قبل از آن کاهش یافت (p<0.05)، ولی مجددا تا مرحله آترزی روندی افزایشی نشان داد. فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز در تیمارهای مورد مطالعه اختلاف معنی داری نشان نداد (p>0.05). غلظت مالون دی آلدهید نیز در گروه های مختلف تفاوت معنی داری نداشت (p>0.05). نتایج این مطالعه نشان داد علیرغم افزایش متابولیسم در مراحل رسیدگی جنسی، دفاع آنتی اکسیدانی کفایت کافی جهت مقابله با این تغییرات را دارا می باشد.
آنزیم های آنتی اکسیدانی
تاس ماهی
خون
تولید مثل
لیپید پراکسیداسیون
2017
10
23
131
138
https://isfj.areeo.ac.ir/article_113930_15ef8ceeb944c6010d27f2f0cfba01d7.pdf
مجله علمی شیلات ایران
1026-1354
1026-1354
1396
26
4
تاثیر سطوح مختلف زانتان و آلژینات بر کیفیت روغن ماهی ریز پوشانی شده
عیسی
بهرامیزاده
کاوه
رحمانی فرح
هدف از این پژوهش بررسی کارایی ریز پوشانی با استفاده از سطوح مختلف هیدروکلوئیدهای زانتان و آلژینات سدیم بود (با نسبت هسته به دیواره 1 به 2).تیمارهای آزمایشی با ترکیب دیواره شامل زانتان 1 درصد، آلژینات ۱ درصد، زانتان ۷۵/۰ درصد+آلژینات ۲۵/۰ درصد، زانتان ۵/۰ درصد+آلژینات ۵/۰ درصد و زانتان ۲۵/۰ درصد+آلژینات ۷۵/۰ درصد بودند. این ترکیبات بر اساس طرح آزمایشی با سایر مواد دیواره مخلوط شدند. سپس به منظور دستیابی به پودر ریزپوشانی شده مخلوط هموژن و به روش خشک کردن انجمادی خشک شدند. یافتهها نشان داد روغن ریزپوشانی شده با زانتان ۷۵/۰ درصد+آلژینات ۲۵/۰ درصد دارای کمترین اندازه ریزپوشینه، میزان رطوبت و مقدار روغن سطحی بود (05/0>p). همچنین بالاترین مقدار کارایی ریزپوشانی، قابلیت خیسی و شاخص قابلیت جذب آب نیز در این تیمار مشاهده گردید (05/0>p). تیماری که با زانتان ۱ درصد آماده شد، کمترین میزان پایداری امولسیون و چگالی ذرات را همراه با تیماری که با زانتان ۲۵/۰ درصد+آلژینات ۷۵/۰ درصد تهیه شده بود، نشان داد (05/0>p). تیمار زانتان ۵/۰ درصد+آلژینات ۵/۰ درصد بیشترین میزان شاخص جذب آب را با مقدار ۹/۲ درصد نشان داد (05/0>p). استفاده از آلژینات ۱ درصد سبب دستیابی به بیشترین روشنایی (۲۳/۷۵) میان ریزپوشینهها شد (05/0>p). بر اساس یافتههای این پژوهش استفاده از ۷۵/۰ درصد زانتان+۲۵/۰ درصد آلژینات به منظور تولید ریزپوشینه روغن ماهی با بهترین ویژگیها، مناسب میباشد.
ریزپوشینه
هیدروکلوئید
کارایی ریزپوشانی
زانتان
آلژینات
2017
10
23
139
150
https://isfj.areeo.ac.ir/article_113931_a190d9b8f556e6bb44d4de5420c405b3.pdf
مجله علمی شیلات ایران
1026-1354
1026-1354
1396
26
4
بررسی تأثیر پروبیوتیک آلفامیون بر شاخصهای رشد، پارامترهای بیو شیمیایی خون و ترکیب لاشه فیل ماهی پرورشی (Huso huso)
محبوبه
علیزاده نوذری
مریم
شاپوری
در این پژوهش عملکرد پروبیوتیک آلفامیون بر شاخصهای رشد، خون و ترکیب لاشه ماهی فیل ماهی (Huso huso) به منظور افزایش رشد بیشتر و بالا بردن سیستم ایمنی ماهی مورد بررسی قرار گرفت. پروبیوتیک آلفامیون در چهار سطح 5/0، 1، 5/1 و 2 درصد به جیره غذایی اضافه گردید و جیره فاقد پروبیوتیک برای تغذیه گروه شاهد مورد استفاده قرار گرفت. هر جیره به صورت تصادفی برای ماهیان با وزن اولیه تقریبی 2/3±192 گرم در سه تکرار اختصاص داده شد. بعد از 8 هفته تغذیه، وزن نهایی ماهیان تغذیه شده با پرو بیوتیک به صورت معنیداری (05/0>p) بالاتر از ماهیان گروه شاهد بود. ضریب تبدیل غذایی در تمام تیمارهای تغذیه شده با پرو بیوتیک به صورت معنیداری (05/0>p) پایین تر از ماهیان گروه شاهد بود که در تیماردو درصد کمترین مقدار را دارا بود. ضریب رشد ویژه در ماهیان تغذیه شده با پرو بیوتیک بیشتر از گروه کنترل بوده است (05/0>p). میزان کورتیزول و لیزوزیم به طور معنی داری در ماهیان تغذیه شده با تیمار شاهد در مقایسه با سایر تیمارها بالاتر بود. در آنالیز تقریبی لاشه، میزان پروتئین نسبت به گروه شاهد، افزایش نشان داد و بیشترین مقدار در تیمار یک درصد مشاهده شد. میزان چربی و خاکستر لاشه هم نسبت به گروه شاهد کاهش یافت و کمترین میزان، در تیمار دو درصد مشاهده شد. نتایج این آزمایش نشان دهنده این است که افزودن پروبیوتیک آلفامیون به میزان دو درصد دارای اثرات مثبتی بر شاخص های رشد، پارامترهای خونی و ترکیب لاشه در فیل ماهی است.
خاویاری
پروبیوتیک آلفامیون
رشد
شاخص بیو شیمیایی خون
لاشه
2017
10
23
151
159
https://isfj.areeo.ac.ir/article_113935_dd250ad444638badf486d4ea7f9087ea.pdf
مجله علمی شیلات ایران
1026-1354
1026-1354
1396
26
4
تجمع فلزات نیکل و وانادیوم در عضله هشت گونه ماهی منطقه بحرکان بندر هندیجان (خلیج فارس)
آذین
امیدپور
ابوالفضل
عسکری ساری
*، نرگس
جوادزاده پورشالکوهی
این تحقیق در سال 1392 به منظور تعیین و مقایسه میزان فلزات نیکل و وانادیوم در عضله هشت گونه ماهی خلیج فارس شامل ماهی حلوا سفید (Pampus argenteus)، شانک زردباله (Acanthopagrus latus)، هامور معمولی (Epinephelus coioides)، بیاه (Liza macrolepis)، مید (Liza klunzingeri)، صبور (Tenualosa ilisha)، کفشک زبان گاوی (Cynoglossus arel) و زمین کن دم نواری (Platycephalus indicus) در استان خوزستان انجام شد. 120 قطعه نمونه ماهی از اسکله صیادی بحرکان در استان خوزستان تهیه شد. هضم شیمیایی نمونه های ماهی به روش مرطوب و سنجش نیکل و وانادیوم به روش جذب اتمی با دستگاه Perkin Elmer 4100 انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق آزمون دانکن و آنالیز واریانس یکطرفه (ANOVA) انجام شد. در این تحقیق میزان وانادیوم و نیکل در گونه های ماهی اختلاف معنی داری داشت (p<0.05). بالاترین غلظت نیکل در ماهی هامور معمولی (587/0 میلی گرم در کیلوگرم وزن تر) و پایین ترین میزان در عضله ماهی حلوا سفید (223/0 میلی گرم در کیلوگرم وزن تر) به دست آمد. بالاترین غلظت وانادیوم در ماهی هامور معمولی (184/0 میلی گرم در کیلوگرم وزن تر) و پایین ترین میزان در عضله ماهی زمین کن دم نواری (109/0 میلی گرم در کیلوگرم وزن تر) به دست آمد. در این تحقیق میزان وانادیوم در عضله ماهیان مورد مطالعه پایین تر از حد مجاز سازمان بهداشت جهانی (5/0 میلی گرم بر کیلوگرم وزن تر) بود، اما میزان نیکل در عضله ماهیان مورد مطالعه بالاتر از حد مجاز سازمان بهداشت جهانی (38/0 میلی گرم بر کیلوگرم وزن تر) به دست آمد.
نیکل
وانادیوم
ماهی
عضله
بندر هندیجان
خلیج فارس
2017
10
23
161
171
https://isfj.areeo.ac.ir/article_113938_49642caa7568511493fe30a9671145cb.pdf
مجله علمی شیلات ایران
1026-1354
1026-1354
1396
26
4
بررسی ساختار جمعیتی شانک زردباله عربی Acanthopagrus arabicus در آبهای خلیج فارس و دریای عمان
مسطوره
دوستدار
فرهاد
کی مرام
مهوش
سیفعلی
شهلا
جمیلی
علی
بانی
درتحقیق حاضر، گونههای موجود خانواده شانک ماهیان در خلیج فارس و دریای عمان و ساختار جمعیتی گونه غالب جنس مهم این خانواده، Acanthopagrus، با استفاده از ویژگیهای ریخت سنجی و شمارشی از خرداد 1394 تا اردیبهشت 1395 مورد بررسی قرار گرفتند. شانک ماهیان از 5 منطقه خوزستان، بوشهر، غرب و شرق تنگه هرمز و سیستان و بلوچستان در آبهای خلیج فارس و دریای عمان بصورت فصلی نمونهبرداری شدند. در مجموع 54 ویژگی شامل 41 ویژگی ریختسنجی و 13 ویژگی شمارشی در هر نمونه اندازهگیری گردید و 9 گونه از خانواده شانک ماهیان شامل Acanthopagrus arabicus،Acanthopagrus bifasciatus،Acanthopagrus berda،Argyrops spinifer،Crenidense crenidens،Diplodus sargus kotschyi،Rhabdosargus haffara،Rhabdosargus sarba وSparidentex hasta درآبهای خلیج فارس و دریای عمان شناسایی شدند. همچنین در بررسی ساختار جمعیتی شانک زردباله عربی Acanthopagrus arabicus نتایج حاصل از بررسی آزمون دانکن بر روی طول استاندارد، آنالیز طبقهبندی ویژگیهای ریخت سنجی و شمارشی، آزمون تجزیه به مولفههای اصلی PCA))، آنالیز و تحلیل تابع متمایز کننده DFA)) و آزمون خوشهای (Cluster) بر روی ویژگی های ریخت سنجی و شمارشی نشان داد که نمونههای مورد مطالعه در 5 منطقه دارای اختلاف معنی داری بودند (p<0/05) که بیانگر وجود تنوع فنوتیپی در گونه A. arabicus در 5 منطقه مورد بررسی میباشد. میانگین درصد افرادی که به طور صحیح در جمعیت اصلی خود جای گرفتند برای ویژگیهای ریخت سنجی و شمارشی به ترتیب 3/85 و 3/48درصد بود و نشان داد که ویژگیهای ریخت سنجی در مقایسه با ویژگیهای شمارشی قدرت تفکیک بیشتری در بین نمونههای 5 منطقه از خود نشان دادند.
شانک ماهیان
ریخت سنجی
شمارشی
شانک زردباله عربی
خلیج فارس و دریای عمان
2017
10
23
173
181
https://isfj.areeo.ac.ir/article_113939_757bdb7b15ba6a5ce7b04823f0d59bb3.pdf
مجله علمی شیلات ایران
1026-1354
1026-1354
1396
26
4
اثر انجماد بر ویژگیهای شیمیایی و میکروبی بافت خوراکی ماهی سرخو معمولی (Lutjanus johnii)
صدف
فروزانی
تیرداد
مقصودلو
فرشاد
قنبری
ماهیها به دلیل داشتن ترکیبات شیمیایی ویژه، وجود پروتئین با کیفیت بالا، ترکیبات ازتدار غیرپروتئینی و چربیهای غیراشباع فراوان در عضلات جزء فساد پذیرترین مواد غذایی به شمار میآیند (رضوی شیرازی، 1380). تازگی، مهمترین و اساسیترین معیار سنجش کیفیت ماهی و محصولات شیلاتی است. یکی از راههای افزایش زمان ماندگاری آبزیان نگهداری آنها در دمای زیر صفر درجه سانتیگراد (انجماد) میباشد (Tzikas et al., 2007).
انجماد
ویژگیهای شیمیایی
ویژگیهای میکروبی
بافت خوراکی
ماهی سرخو معمولی
2017
10
23
183
188
https://isfj.areeo.ac.ir/article_113966_5b8006ff82b1ed57a1df72af33ac6ef1.pdf
مجله علمی شیلات ایران
1026-1354
1026-1354
1396
26
4
بررسی مستمر سلامتی و عدم تایید وجود بیماری نکروز هماتوپویتیک عفونی (IHN)در مولدین قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss)در حومه یاسوج به وسیله روش های ملکولی (RT-PCR) و کشت سلولی در طی چهار سال 1394-1391.
محمدسعید
گنجور
سید جلیل
ذریه زهرا
محمد رضا
مهرابی
علیرضا
قائدی
محدث
قاسمی
ابوالحسن
راستیان نسب
ویروس IHNV Infectious Hematopoietic Necrosis) (Virus که به طور خلاصه به آن IHN می گویند از جمله عوامل عفونت زای مسری و مضر در قزل آلا است و سبب نوعی بیماری مهلک به عنوان "نکروز هماتوپویتیک عفونی" یا بیماری IHN می شود (مخیر، 1389؛Eiras et al., 2008 ). شاید بتوان معادل فارسی این بیماری را "عفونت بافت خونساز یا عفونت امحاگر بافت خونساز" نامید.
ماهی سرد آبی
بیماری ویروسی
IHN
روش ملکولی RT-PCR
ایران
2017
10
23
189
193
https://isfj.areeo.ac.ir/article_113967_0cdf9f53c82a7eb103c44ef826d6ec13.pdf